مقایسه ی فراوانی دیابت شیرین در مبتلایان به لیکن پلان دهانی و افراد سالم: مطالعه ای مورد ـ شاهدی

زمینه و هدف:  لیکن پلان بیماری پوستی است که از نظر بالینی با پیدایش پاپول های مسطح چندضلعی براقِ بنفش رنگ با اندازه های مختلف مشخص می شود. این بیماری هر جای از بدن از جمله دهان را می تواند درگیر کند. در مطالعات مختلف همراهی های مختلف از جمله دیابت شیرین را با لیکن پلان دهانی مطرح نموده اند. این مطالعه جهت بررسی فراوانی دیابت شیرین در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی در مقایسه با افراد فاقد این بیماری انجام شده است.روش اجرا: این مطالعه به صورت مورد ـ شاهدی (case-control) بر روی 30 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی (گروه مورد) و 60 فرد غیرمبتلا (گروه شاهد) انجام شده است. کلیه ی بیمارانی که از نظر شکل بالینی ضایعات دهانی و معیارهای بافت شناسی با تشخیص لیکن پلان مخاطی مطابقت داشتند، به عنوان بیمار وارد مطالعه شدند. افراد گروه شاهد از بین افراد فاقد بیماری لیکن پلان دهانی و با سازگاری (matching) از نظر سن و جنس از جمعیت عمومی انتخاب شدند. از کلیه ی افراد هر دو گروه، 5 سی سی خون لخته گرفته و برای آزمایش قند خون ارسال شد. در صورت مثبت بودن آزمایش از نظر دیابت، نمونه ی خون مجدد از بیمار جهت تأیید بیماری دیابت مورد آزمایش قرار گرفت.یافته ها: با طراحی یک مطالعه ی مورد ـ شاهدی، 30 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی [13 مرد (43.3%) و 17 زن (56.7%)] با میانگین سنی (انحراف معیار ± میانگین) 13.7±46 سال و 60 فرد سالم [26 مرد (43.3%) و 34 زن (56.7%)] با میانگین سنی 14±46 سال به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. در بررسی وضعیت قند بیماران تنها یک نفر (3.3%) ابتلا به دیابت شیرین را داشت اما هیچ کدام از افراد گروه کنترل چنین مشکلی نداشت. در بررسی سطح گلوکز خون ناشتا، در گروه بیماران میانگین این مقدار 33±102.5 mg/dl و در گروه شاهد mg/dl 111.1±49.3 با 0.09=p به دست آمد. نتیجه گیری: شرکت کنندگان گروه های مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری از نظر ابتلای به دیابت شیرین نداشتند. میانگین مقدار قند خون ناشتا نیز بین مبتلایان به لیکن پلان دهانی و افراد سالم تفاوت معناداری نداشت. در این مطالعه همراهی بین ابتلاء لیکن پلان دهانی و ابتلا به دیابت شیرین مشاهده نشد.